آرامگاه عطار نیشابوری بنایی است تاریخی که در دوره تیموری توسط امیر علیشیر نوایی بر روی قبر عطار نیشابوری ساخته شد . در دوره های پهلوی دوم مرمت کامل و دهه 70 نیز مرمت مختصر شد . فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف نامی ایران در حدود سال 540 هجری متولد و در سال 618 درگذشت . آرامگاه وی در خیابان عرفان واقع در نیشابور کنونی هر ساله پذیرای علاقمندان به ادب و فرهنگ ایرانی است . آرامگاه عطار از بناهای دوره امیر علیشیر نوایی است و در سده نهم هجری ساخته شده است . بنای کنونی آرامگاه دارای هشت ضلع و گنبدی کاشی کاری شده و چهار در ورودی است .

در نمای بیرونی آن چهار غرفه کاشی کاری شده تعبیه شده است و در وسط بقعه ، قبر عطار و یک ستون هشت ترکی به ارتفاع 3 متر وجود دارد . عطار چنانکه از نامش پیدا است ، در نیشابور دکان عطاری داشت و در حمله مغول به نیشابور کشته شد . وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌ است ؛ چنانکه مولوی درباره او می‌فرماید :
هفت شهر عشق را عطار گشت         ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم
آز آثار زبانزد عطار می‌توان تذکرة الاولیا و منطق الطیر را نام برد .