شادْیاخ یا شادی کاخ یا شادی یاخ یکی از محله‌های شهر کهن نیشابور بوده‌ است که از اوایل سده سوم هجری مسکونی شده و تا سال 669 هجری که زمین‌لرزه آن را در هم درنوردیده ، اهمیت ویژه‌ای داشته‌ است . این محله به سبب کاخی که عبدالله بن طاهر به نام شادیاخ در آن بنا نهاد به این نام شهرت یافت . این محله یکی از محله‌های اشراف نشین نیشابور در گذشته و محل سکونت و زندگی امیران پادشاهان هنرمندان و نویسندگان درباری بوده . به طوری که امیران سلسله‌های طاهریان و سلجوقیان مرکزشان در نیشابور این کاخ معروف بوده‌ است .

ویرانی این کاخ با هم زمان حمله مغول به نیشابور بود و با زلزله 1281 دیگر کاملاً متروک و مدفون شد . شادیاخ نام کاخ محله باغ اطراف این منطقه در نیشابور نیز بوده‌ است . این مکان اکنون یکی از مراکز باستان شناسی در نیشابور است که بخشی از بقایای شهر کهن نیشابور در این محل نهفته‌ است . این محوطه ، در شمار آثار تاریخی ملی ایران به شمار می‌رود و شماره ثبت آن 10910 می‌باشد .