تنگه‌ای در هفت کیلومتری شمال شرقی ایذه ، شامل شش نقش برجسته متعلق به دوره ایلامیان است که با توجه به سنگ نبشته‌های به جا مانده و بقایایی از محل زندگی آنها در گذشته‌های دور که در میان کوهها باقی ‌مانده است مانند گورها کانال آب و بقایای ساختمان و نقطه دیدبانی می‌توان گفت این محل پرستشگاه نارسینا ، یکی از خدایان ایلامی بوده است .

کول ‌فرح که در انتهای دشت ایذه قرار دارد ، (کول) به معنی دره و (فره) به معنی خوشحالی می‌باشد ، از آنجا که دره‌ها عموماً تنگ و خفه می‌باشند اما این دره روح افزا و دلباز است و در سمت راست مدخل دره ، در کنار رشته کوهی ، دو قطعه سنگ عظیم و نامنظم دیده می‌شود که بر بدنه آنها ، نقوش ظریف و زیبایی از صورت انسان و شمایل جانوران در حالت‌های نیایش و احترام دیده می‌شود . در تصویر سنگی این نیایشگاه بیش از 400 نفر در حال نیایش مشاهده می‌شوند و بنا به گفته کارشناسان در این تصاویر نخستین نگاه بشر به مذهب و آئین شکل گرفته است و حمل خدایان ، قربانی کردن و اجرای موسیقی از دیگر صحنه‌های بکر این سنگ نگاره هاست .

منطقه باستانی کول فرح از جاذبه‌های تاریخی گردشگری استان خوزستان می‌باشد که به دلیل قرار گرفتن در یکی از مناطق بسیار خوش آب و هوای استان خوزستان ، سالانه گردشگران بسیاری به سوی خود جلب می‌نماید . محوطه کول فرح در سال 1378 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 2597 در فهرست اثار ملی ایران به ثبت رسید .

در حریم محوطه باستانی کول ‌فرح تپه‌های باستانی پرچستان و چغاکره همچنین تالاب میانگران وجود دارد که کاوش و حفاظت از آن‌ها بسیار حائز اهمیت است و عدم حفاظت درست از آنها منجر به مشکلات عدیده‌ای می‌گردد .